MEGA PUISI DARI MEHMET AKIF ERSOY

    Poems ( puisi ) adalah sebuah komposisi kata - kata dalam sebuah kalimat yang teratur sehingga membentuk ritmis. Poems juga bisa dijelaskan sebagai bentuk karya sastra yang di tulis dalam langkah - langkah tertentu membiarkan penggunaan dan imajinasi dan pemilihan kata - kata tertentu utnuk mencapai tujuan estesis tertentu.
    Kata poem berasal dari Bahasa Yunani yakni POIESIS yang artinya membuat atau membentuk. Dengan pengertian sebagai karya sastra, membentuk atau membuat tersebut merujuk pada cara penulis atau pengarang membentuk suatu rangkaian kata untuk tujuan tertentu dengan menekankan kepada kekuatan makna.

Mau tahu apa saja poem - poem yang dimiliki oleh Mehmet Akif Ersoy ? inilah jawabanya.

1. Dream of Istanbul - Puisi dari Mehmet Akif Ersoy 

The boat was rolling over in an ocean
The dream threw me on the shores of Marmara !
I saw from only couple of miles away
Your blackened Istanbul clear as crystal,
Its forehead shining like a crescent
She's laughing; coquettis, charming and attractive

What base destitution now, alas !
What arrogance, what ostention !
Many schools are opened, men and women study
factories are in full steam, textile industries and progress.
Printing house work day and night
New companies emerge for the benefit of the people
New parties arise to enlighten of the people
Economy prospers
And ships unload wealth from length of her shores

2. ATIYI KARANLIK GÖREREK AZMI BIRAKMAK

Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...

Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.

Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.

İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:

Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'

Davransana... Eller de senin, baş da senindir!

His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?

Hayret veriyorsun bana... Sen böyle değildin.

Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?

Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?

Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?

Esbâbı elinden atarak ye'se yapıştın!

Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan

Tek bir ışık olsun buluver... Kalma yolundan.

Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!

Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!

Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın

Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?

Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.

Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!

Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;

Me'yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar

Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez...

En korkulu câni gibi ye'sin yüzü gülmez!

Mâdâm ki alçaklığı bir, ye's ile şirkin;

Mâdâm ki ondan daha mel'un daha çirkin

Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- îman,

Nevmid olarak rahmet-i mev'ûd-u Hudâ'dan,

Hüsrâna rıza verme... Çalış... Azmi bırakma;

Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!

Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...

Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş! '

Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,

Tek kol da yapışsam demiyor bir taraftan!

Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;

Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.

Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...

Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.

Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!

Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!

'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur! ' deme, yılma.

Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma. 

3. ADAMLIĞIN YOLU NERDENSE, BUL DA GİRMEYE BAK

Autoplay next video

Nasihatım sana: Herzeyle iştigali bırak;

Adamlığın yolu nerdense, bul da girmeye bak.

Adam mısın: Ebediyyen cihanda hürsün, gez;

Yular takıp seni bir kimsecikler sürükleyemez.

Adam değil misin, oğlum: Gönüllüsün semere;

Küfür savurma boyun kestiğim semercilere. 

Mehmet Akif Ersoy